Η φιλοσοφία του judo

«Αν αντισταθώ όταν ένας δυνατότερος άντρας με σπρώχνει με όλη του τη δύναμη απλά θα νικηθώ। Αν, αντί να αντισταθώ, οπισθοχωρήσω, τότε αυτός θα χάσει την ισορροπία του και φυσιολογικά θα σκύψει μπροστά, στην κατεύθυνση προς την οποία σπρώχνει. Αν εγώ χρησιμοποιώντας τη δύναμη της ώθησής του και καθώς χάνει την ισορροπία του εφαρμόσω μια τεχνική είναι αρκετά πιθανό να τον ανατρέψω. Να ένα παράδειγμα, πολύ απλό, για το πώς ένας αγωνιζόμενος μπορεί να νικήσει υποχωρώντας στη δύναμη του αντιπάλου του. Σε αυτό έγκειται και η αρχή της ευγένειας ».

Jigoro Kano “ what is judo”.

Ιστορία του judo

Η λέξη judo σημαίνει ‘’Ο δρόμος της ευγένειας και της παραχώρησης’’

Το τζούντο επινοήθηκε από το μεγάλο Ιάπωνα δάσκαλο φυσικής αγωγής Jigoro Kano (1860-1938). Ο Jigoro Kano προσπάθησε να δημιουργήσει μια πολεμική τέχνη που θα διέφερε από τις άλλες, διότι θα συνδύαζε αρμονικά πνεύμα και σώμα. Είχε διδαχθεί σε μικρότερη ηλικία Jujitsu από σημαντικούς δασκάλους της εποχής του. Ο Jigoro Kano πήρε πολλές τεχνικές από αυτό και πρόσθεσε και άλλες ο ίδιος. Τη νέα πολεμική τέχνη την ονόμασε Judo. Το Judo παρουσιάστηκε σαν μοντέρνο άθλημα στην Ιαπωνία το 1882.

Το judo σήμερα είναι περισσότερο σπορ παρά πολεμική τέχνη. Είναι ίσως ο πιο μοντέρνος τρόπος αυτοάμυνας, ειδικά για τα κορίτσια. και αυτό γιατί δε χρειάζεται ιδιαίτερες δυνάμεις, καθώς αποσκοπεί στο σπάσιμο της ισορροπίας του αντιπάλου. Εάν δηλαδή βγάλουμε τον αντίπαλο μας από το κέντρο του βάρους του, μπορούμε να τον ανατρέψουμε ανεξάρτητα από το μέγεθος του σώματός μας.

Ο Jigoro Kano έθεσε ως στόχους της πολεμικής του τέχνης

α)τη διάπλαση του ανθρώπινου σώματος

και ταυτόχρονα

β) τη διαμόρφωση του ανθρώπινου χαρακτήρα μέσω της πνευματικής και ηθικής πειθαρχίας

Όσον αφορά την πρώτη αρχή, ο Jigoro Kano επέλεξε ένα πλήθος τεχνικών και γυμναστικών ασκήσεων, που σκοπό είχαν την ισορροπημένη καλλιέργεια του ανθρώπινου σώματος. Στόχος του τζούντο είναι η εξάσκηση όλων των μελών του σώματος, ώστε ο αθλητής να είναι σε θέση να χρησιμοποιεί το μέγιστο των σωματικών του δυνάμεων.
Από την άλλη, το τζούντο μέσω της συνεχούς εξάσκησης του σώματος παρέχει και πνευματική καλλιέργεια. Ο αθλητής, έχοντας να αντιμετωπίσει ένα αντίπαλο, πρέπει να μάθει να ενεργεί γρήγορα και αποτελεσματικά, είτε για να επιτεθεί, είτε για να αμυνθεί. Με τον τρόπο αυτό καλλιεργείται τόσο η αυτοκυριαρχία όσο και η αυτοπεποίθηση, που προέρχεται από την γνώση ότι μπορεί να αντιμετωπίσει κάθε ενδεχόμενο. Παράλληλα, ο αθλητής μαθαίνει να εκτιμά πόση δύναμη απαιτείται κάθε φορά για να επιτευχθεί το ζητούμενο αποτέλεσμα. Με τον τρόπο αυτό καλλιεργείται ένας σωστός, ισορροπημένος χαρακτήρας, που δεν αναλώνεται σε περιττές πράξεις και ενέργειες.